evaluatie dramavoorstelling

Als eindvoorstelling hebben wij dit jaar de voorstelling 'bangst' gemaakt. Het onderwerp moest een maatschappelijk probleem zijn,en we hebben na veel discussiëren als onderwerp angst genomen. We hebben toen verschillende onderwerpen/stukjes bedacht, waarmee we een voorstelling gingen maken. In eerste instantie was het de bedoeling, dat je per stukje met een groepje ging samenwerken. Met dat groepje ging je het stuk uitwerken tot een echt stuk wat gespeeld kon worden. Daarna zouden pas de rollen verdeeld worden. Nu is het in de praktijk anders gegaan, ieder groepje heeft zijn eigen stukje gehouden. Dat is dus niet helemaal goed gegaan, want nu waren er een paar mensen die maar een heel klein stukje hadden. Dit hebben we opgelost door wat te schuiven en toen was uiteindelijk toch iedereen tevreden.
Samen met Rian, Sterre en Simone hebben wij een stuk gemaakt dat ging over een patiënt met Xenofobie(angst voor het vreemde). De patient voelde zich niet erg thuis in de inrichting (zeer gespecialiseerd angstbestrijdingscentrum). Dit kwam vooral omdat de patiënt alles en iedereen in zijn verbeelding erg griezelig inbeeldde, ze zag iedereen als een soort complot. De zuster die de patient, mevrouw langeboom, zo eng vond, is eigenlijk hartstikke lief en zorgzaam. Ze zorgt er uiteindelijk ook voor dat de patiënt vrijgelaten word. Dan zijn er nog 2 dokters. Deze vonden het allemaal maar oninteressant en testten allemaal rare therapiën op de patiënt, die nog nooit uitgetest waren. Ze besteedden ook nooit aandacht aan de zuster. Deze krijgt er uiteindelijk genoeg van, en laat de patiënt vrij.
Ook heb ik nog een klein stukje gedaan met Rian en Christie. Het waren 3 kleine meisjes die iets gingen opvoeren (lieve mamma), en wat uiteindelijk door zenuwen mislukte. Het duurde dan ook maar een halve minuut en was meer voor tussendoor.
En met de hele groep hebben we een begin en slot scène gemaakt, waarin we verschillende angsten zeiden.
Ik ben over de uitvoering van de voorstelling heel erg tevreden. De eerste voorstelling ging wel heel erg slecht. Er was een miscommunicatie met het licht, waardoor een heel stuk overgeslagen werd. We hebben het nog redelijk op kunnen lossen en het publiek heeft er vrij weinig van gemerkt. Maar toch baal ik er wel erg van, want naar mijn mening was nu het verhaal van ons stuk niet heel erg duidelijk meer. En het is natuurlijk erg jammer. De tweede voorstelling ging daardoor veel en veel beter. Ik had ook aan het einde van de hele voorstelling er een goed gevoel over, dat het voltooid was.
In de hele voorstelling had ik heel erg weinig tekst. Dat is aan de ene kant natuurlijk erg handig, maar voor de volgende voorstelling wil ik misschien toch iets meer doen, omdat ik zo het gevoel had dat ik eigenlijk maar niets heb gedaan. Vergeleken met de vorige monologenvoorstelling heeft ons groepje wel veel meer aan productie gedaan moet ik zeggen. Iedereen heeft erg goed zijn best gedaan, en met het eindresultaat ben ik zelf meer dan tevreden! (: